[zaloguj się]
[pdf]

PROSEKWOWAĆ (2) vb pf

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
inf prosekwować
conditionalis
sg
3 m by prosekwowåł

inf prosekwować (1). ◊ con 3 sg m by prosekwowåł (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Prawdopodobnie: Przedstawić przed sądem lub urzędem; uzyskać akceptację sądu [prosequor Łac śr] [co] (2): A ieſliby do tego czáſu nie proſequował go [= aresztu] wedle práwá/ tedy iuż po ſześći niedźiél on áreſt mocy mieć niema SarnStat 1161.

prosekwować gdzie (1): A ieſliby komu [...] táki áreſt [na pieniądze] był dopuſczon/ álbo dozwolon/ tedy ten co áreſtuie/ ma áreſt ſwóy proſequowáć in eodem iudicio ſiue officio, kędy ſie tákowy áreſt sſtał SarnStat 1161.

Cf PROSEKWOWANY

ALKa