[zaloguj się]
[pdf]

PROŚCIUCHNO (2) av

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w prosto oraz -o).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. prosto.

Intens. od „prosto” (2):
1. Od znacz. ‘bezpośrednio, od razu’ (1): A proſtacżek miły/ máiąc wyrozumienie ſwoie náłożone/ ná proſtey ćięćiwie ſłowá Bożego/ prośćiuchno zmierza do celu wyſtáwionego NiemObr 96.
2. Od znacz. ‘zrozumiale, niezawile’ (1): iż dawni niektorzi wieldzy wymowce [...] dawáli to znáć chytrze ludziom/ iákoby ſie vcżyć nigdi nie mieli/ á ták pokriwáiąc náukę/ vkázowáli orácyie ſwe ludziom proſciuchno piſane/ iákoby około cżynienia ich/ iedno rozum przyrodzony/ á prawdá miſtrzowáłá/ nie ćwicżenie/ áni náuká GórnDworz E7v; [AktaSynod II 285].
3. [Od znacz. ‘szczerze, serdecznie, uczciwie’: W Konfesyji stoi, iżby tylko słowom Krystusowym o Wieczerzy Pańskiej prościuchno bez przydawków wierzono było. AktaSynod I 241; WirzbGosp D4.]

Cf [PROŚCIUCZKO]

ALKa