Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PROŹNIENIE

Następne hasło: PROŻEN »

[PROŻEK sb m

Fleksja

I pl prożkami.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. w innym znaczeniu.

Znaczenia

[Dem. od „prog” w nienotowanym u nas znaczeniu; prawdopodobnie: poprzeczne drewienko w klatce, na którym siadają ptaki]

Dem. od „prog” w nienotowanym u nas znaczeniu; prawdopodobnie: poprzeczne drewienko w klatce, na którym siadają ptaki: Klatki z ptaſzkámi máią ſtać ná źiemi/ y máią być z proſzkámi [!] álbo koło śieći/ ná dnie z deſzcżkámi/ bo tego ieſt potrzeba/ żeby ptak nie śięgał nicżego ná źiemi CygMyśl G3.]

sFP