[zaloguj się]
[pdf]

PRYNCYPALNY (2) ai

a jasne.

Fleksja
sg
m Gpryncypalnégo
Ipryncypalnym

sg m G pryncypalnégo (1). ◊ I pryncypalnym (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Główny, naczelny, zwierzchni [principalis – książęcy, też zacny Mącz 322c; – przedniejszy, książęcy Calep; książęcy abo pański; przedni, naprzedniejszy, celny – principalis Cn] (1): Cypryan S. kośćioł Rzymſki zowie ſtolicą Piotrową/ kośćiołem princypálnym/ to ieſt przednieyſzym ábo przoduiącym/ od ktorego ſię iedność Biſkupia y kápłáńſka poczęła. WujNT 525.
2. Prawdopodobnie: Rozstrzygający (1): MIkołay ſkárżył ſie ná Máćieiá/ iż gdy mu ſwégo koniá zdrowégo ná pewną drógę iáko przyiaćielowi pożyczył/ Máćiéy tego koniá wrócił mu chramiącégo [...]. My w tákowéy rzeczy ſkázuiemy: iż przerzeczony koń dwie niedźieli ſpokoynie y okróm pracy przez Máćieiá ma być chowan: który kóń/ ieſli w tym czáśie przerzeczonym nie ozdrowieie/ tedy o onégo koniá/ iáko będźie mógł/ przyiaćielſkié ma ſie z nim zgodźić. Tu dekretu principálnégo nieuczynił, ieſli mu go winien płáćić Máćiéy: Blandun decretum. SarnStat 674.

Synonimy: 1. fundamentalny, głowny, pierwszy, przedni, przodujący.

JDok