Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRYSZCZ

Następne hasło: [PRYSZCZĄCY SIĘ] »

PRYSZCZĄCY (3) part praes act

Fleksja

sg
m	N	pryszczący
m	A	pryszczący

pl
N	subst	pryszczącé
G		pryszczących

sg m N pryszczący (1). ◊ A pryszczący (1). ◊ pl N subst pryszczącé (1). ◊ [G pryszczących.]

Sł stp brak, Cn s.v. pryszczenica ziele; rojownik pieprzny, Linde XVII w. (z Cn) s.v. pryszczenica; rojownik.

Znaczenia

1. Objawiający się pryszczami, ropny (3)
2. [lek. O środkach leczniczych: spryszczający, powodujący tworzenie się szybko gojących się pęcherzy]

1. Objawiający się pryszczami, ropny (3):

Wyrażenia: »pryszczące krosty« (1): Pryſzczącé kroſty SienLek S4v.

»świerzb pryszczący« (2): Na świerzb pryſzczący: Náwarz źiarn ſłonecznikowych w wodźie/ náſyp w ten war źiemie czarnéy/ áż będźie gęſte błoto/ tymże obłoż mieſtcá pryſzczywé. SienLek 134v, 134v marg.

2. [lek. O środkach leczniczych: spryszczający, powodujący tworzenie się szybko gojących się pęcherzy: Mażą drudzy, vnguentámi piérwéy słábszémi, mocnieyszémi potym [...], aż przychodźim czásem do tego, áby rubiſicantia á rzeczy pryszczących co do tego przystąpiło, iáko stercus columbinum, euphorbium vngt: de cantharidibus mesue, álbo sámé cantharides. OczkoPrzymiot 437.]

Synonim: 1. ropisty.

MPi