Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PRZEBODZONY]

Następne hasło: PRZEBOJE »

PRZEBOGATY (1) ai

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w prze- oraz bogaty); a jasne.

[sup przen(a)bogatszy.]

Fleksja

sg
m	D	przen(a)bogatsz(e)go

pl
A	subst	przebogat(e)

[sg m G przen(a)bogatsz(e)go.] ◊ pl A subst przebogat(e).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład) – XVII w.

Znaczenia

Intens. od „bogaty”
- a. Zasobny w bogactwa
- b. [Zamożny, majętny; przen: obdarzający wszelkim bogactwem (o Bogu)]

Intens. od „bogaty”:

a. Zasobny w bogactwa:

Wyrażenie: »przebogate krolestwa«: Apollonius [...] ſchodził Albány/ Tátáry/ Máſſágety/ przebogáte one Indiyſkie Kroleſtwá przeſzedł Leop *B2.

b. [Zamożny, majętny; przen: obdarzający wszelkim bogactwem (o Bogu):

Wyrażenie: »przenabogatszy ociec«: Smye syę tesz prziwroczycz do naymyleyszego oycza czorka [...] oyczisną zlye szaffvyąucza, ktora czo nalyepszi wyek swoy ktemv duszne y czyelyesne dari, tho yest wszytka od przenabogadszego oycza oyczisną sprosnim thowarzistwem, to yest ząndzamy czyelyesnimy zloslywye iest rosproszila ModlKobiet 9.