Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [RUMNO]

Następne hasło: [RUMO] »

RUMNOWY (13) ai

o jasne.

Fleksja

sg
m	N	rumnowy	n	N
	G	rumnowego		G	rumnowego
	I	rumnowym		I	rumnowym

pl
N	subst	rumnow(e)
G		rumnowych

sg m N rumnowy (1). ◊ G rumnowego (1). ◊ I rumnowym (2). ◊ n G rumnowego (5). ◊ I rumnowym (1). ◊ pl N subst rumnow(e) (1). ◊ G rumnowych (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Przymiotnik od „rumien” ‘Anthemis sp.’ (13)
- a. Będący częścią rumnu (9)
- b. Sporządzony z rumnu (4)

Przymiotnik od „rumien” ‘Anthemis sp.’ (13):

a. Będący częścią rumnu (9):

Wyrażenie: »kwiecie (a. kwiatki) rumnowe« (9): Plaſtr barzo dobri: gdy komu łono opuchnie [...] Wezmi naſienia Lnianego/ naſienia feni greci [...] Potym wezmi kwiatkow rumnowych kwiatkow noſtrzegowych/ kwiatkoch [!] ſwoyſkiego kopru [...] FalZioł V 111, I 26a, II 22v, V 111; Albo ſpal włoſy człowiecze ná proch/ nátrzyſz máthki bożey włoſkow/ z náśienim Koźiorożcowym/ z kwiećiem Lubſzczykowym y rumnowym/ każdego rowno [...] SienLek 47v, 40, 53v, 62, 117v.

b. Sporządzony z rumnu (4):

Wyrażenie: »rumnowy olej (a. olejek)« [szyk 2:2] (4): Albo Rutę/ máćierzą duſzkę/ Cząbr/ cybulę/ rowno wźiąwſzy ſtłucz/ á zrumnowym oleiem y z miodem zmieſzay [...] y ná głowę przywiń SienLek 54, 54, 117v, 119.