Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZECIĘ

Następne hasło: PRZECIĘĆ »

PRZECIĘCIE (5) sb n

Pierwsze e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja

	sg
N	przecięcié
G	przecięciå

sg N przecięcié (4); -é (1), -(e) (3). ◊ G przecięciå (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Znaczenia

1. Naruszenie całości jakiejś powierzchni czymś ostrym (2)
2. Rana cięta (2)
3. Urywek tekstu (1)

1. Naruszenie całości jakiejś powierzchni czymś ostrym; intercisio Mącz (2): Mącz 30a; Sectile – łatwi do prżerżnienią, do prżecżieczią. Calep 960b.

2. Rana cięta; sectura Mymer¹, BartBydg (2): Sectura. Haung. Przecięcie. Mymer¹ 35v; BartBydg 141.

3. Urywek tekstu (1): Pericope – Przeczię czię [!], przegrodek w mowie. Calep 781b.

Synonimy: 1. przerzezanie, przerznienie; 3. przegrodek.

Cf PRZECIĄĆ