Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZECIĘĆ

Następne hasło: PRZECIĘWZIĄĆ »

PRZECIĘTY (7) part praet pass pf

e prawdopodobnie jasne (tak w prze-).

Fleksja

sg
m	N	przecięty

pl
N	subst	przecięt(e)
G		przeciętych
A	subst	przecięt(e)

sg m N przecięty (3). ◊ pl N subst przecięt(e) (2). ◊ G przeciętych (1). ◊ A subst przecięt(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XIX w.

Znaczenia

1. Którego całość została naruszona czymś ostrym (6)
- a. Cięciem podzielony na części (2)
2. Złożony z krótkich urywków (1)

1. Którego całość została naruszona czymś ostrym (6): vczyn z thego plaſtr á przykładay na ranę: gdzieby żyły były przecięte FalZioł V 115v; SienLek 145; SkarŻyw 520.

przecięty czym (1): á miedzy inemi nálázły ſię kśięgi świętey Ewanieliey/ [...] oſtrym miecżem przećięte. SkarŻyw 520.

a. Cięciem podzielony na części; intercisus, sectivus Calep (2): Intercisus – Przeczieti, przerąbioni. Calep 549b, 960b.

2. Złożony z krótkich urywków (1): Concisus – Przeczięti. Concisa oratio, Quae non continua, sed veluti membratim caesa est. Calep 231a.

Synonim: 1.a. przerżniony.

Cf PRZECIĄĆ