Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: RUTGISER

Następne hasło: RUTNIŃSKI »

RUTKA (7) sb f

a jasne.

Fleksja

	sg
N	rutka
A	rutkę

sg N rutka (7). ◊ [A rutkę.]

Sł stp notuje, Cn s.v. ruta, abo rutka ptasza, Linde XVII – XVIII w. s.v. rutewka.

Znaczenia

1. [bot. Dem. od „ruta” w znacz. podstawowym; w przen]
2. bot. Adiantum capillus-veneris L.; adiantum właściwe, paproć z rodziny adiantowatych (Adiantaceae) (5)
3. bot. Zestawienie: »polna rutka« = Fumaria officinalis L. (Rost); dymnica pospolita, roślina jednoroczna z rodziny dymnicowatych (Fumariaceae) (2)

1. [bot. Dem. od „ruta” w znacz. podstawowym; w przen:

Zwrot: »rutkę siać« = nie móc znaleźć małżonka [tu żart. mężczyzna o sobie]: Gdyby już i k’temu posłaniu do książęcia pruskiego przyszło, musielibyśmy jenak pierwej takowe około ożenienia nasze przedsięwzięcie niektórym tu panom odkryć, boby się podobno inak nie godziło. [...] Podobno nam tak przyjdzie długo rutkę siać. ListyZygmAug 1553/254.]

2. bot. Adiantum capillus-veneris L.; adiantum właściwe, paproć z rodziny adiantowatych (Adiantaceae) (5):

Zestawienia: »kamienna rutka« (2): Skálna rutká/ ſzukay Kámienna rutká SienLek Xxx3v, Xxx2.

»skalna rutka« [szyk 3:1] (4): Skálna rutká/ Adiantum, Capillus veneris, Maurrauten. SienLek 236v, Xxx2, Xxx3v [2 r.].

3. bot. Zestawienie: »polna rutka« = Fumaria officinalis L. (Rost); dymnica pospolita, roślina jednoroczna z rodziny dymnicowatych (Fumariaceae) (2): Polna rutká/ Fumus terrae Capnos longa. SienLek 208v, Xxx3v.

Cf RUTA