[zaloguj się]
[pdf]

PRZEGOLENIEC (4) sb m

Teksty nie oznaczają é oraz ó; pierwsze e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w prze- oraz golić).

Fleksja
pl
N przegoleńcy
G przegoleńc(o)w
D przegoleńc(o)m
A przegoleńce

pl N przegoleńcy (1). ◊ G przegoleńc(o)w (1). ◊ D przegoleńc(o)m (1). ◊ A przegoleńce (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Obelż. o duchownym katolickim (aluzja do wygolonego miejsca na głowie, tj. tonsury) (4):

przegoleniec czyj [= papieża] [w tym: pron poss (2), G pron (1), ai poss (1)] (4): á co zá dziw/ iż też to Iezuſá z Apoſtoły od Papieżá Rzymſkiego/ y od iego przegolencow podkáło? CzechRozm 81v; Nuż ieſzcże/ tákli ſię Apoſtołowie rządźili/ iáko ſię rządzą Papieſcy przegoleńcy/ Apoſtolſkim ſię zákłádáiąc imieniem? CzechEp 362; Nużeſz ſłuchamyż też ieſzcże y Mikołáiá Papieżá/ ktory ſię naprzod/ y ſwe przegoleńce/ pocżął Bogiem názywáć CzechEp 387, 416.

[W połączeniu szeregowym: Kśięża/ Mſzarze/ przegoleńcy/ cygáni/ céchowáni dworzánie/ fallaces et emiſſarij capri, przyśiężni Papieżcy: znaſz ſwoie wokábuły: któryż ćię ich Apoſtół náuczył ŁaszczRecepta 91.]

Synonim: pleszowacz.

MP