[zaloguj się]
[pdf]

[PRZEGRANIEC sb m

Pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w prze-); a jasne.

Fleksja
pl
N przegrańcy
A przegrańce

pl N przegrańcy. ◊ A przegrańce.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII w.

Ten, kto poniósł porażkę w bitwie: Ci Iáczwieſze [...] ták byli walecżni/ iż nie wiedzieli áni vmieli vciekáć z bitwy/ chocia przegráńcy BielKron 1597 183.
Przen: W dyskusji: Bo mu náprzodku zákazáli: áby o żadną rzecż ſpytáć nie śmiał/ áby ſwey Kátholickiey prawdy nie wſpierał/ tylko żeby ná ich árgumentá odpowiádał. O nieſpráwiedliwośći nieznośna. Tym ſámym zá przegráńce ſię ználi. SkarŻyw 1585 1130 (Linde).]

MP