[zaloguj się]
[pdf]

PRZEKĘSOWANIE (2) sb n

Pierwsze e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w prze- oraz -owa-); a jasne.

Fleksja
sg pl
A przekęsowaniå
I przekęsowani(e)m

sg I przekęsowani(e)m (1). ◊ pl A przekęsowaniå (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. przekęsić.

Przegryzanie; przen (2):
a) Mówienie z przerywaniem, cedzenie słów [czego] (1):

W połączeniu szeregowym (1): A ieſli też iuż gdzie ná mieyſcu miedzy dobremi towárzyſzmi vſiędzie/ tedy ieſli co mowi/ to iuż z oną przewłoką/ z oną poſtáwą/ z onym przekęſowániem ſłowek/ z onym rzkomo záiąkowániem/ áby thák rozumiano iż z rozmyſłem mowi. RejZwierc 53.

b) Kpina, uszczypliwość (1): Zęby záſię lwie/ znáczą przekęſowánia/ ktorymi [heretycy] vſtáwicznie ſzczypią/ ſzárpáią y tárgáią ſławę Papieżow/ Biſkupow/ kśiężey/ mnichow/ y ſámych świętych z Chriſtuſem WujNT 860.

Cf PRZEKĘSOWAĆ

JR