Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZEKO

Następne hasło: PRZEKOCZARNY »

PRZEKOBIAŁY (3) ai

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w przeko); a jasne.

Fleksja

sg
m	N	przekobiały	f	N	przekobiał(a)	n	N	przekobiał(e)
	L			L	przekobiał(e)j		L

sg m N przekobiały (1). ◊ f [N przekobiał(a).] ◊ L przekobiał(e)j (1). ◊ n N przekobiał(e) (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde także XVII – XVIII w.

Znaczenia

Mający białą smugę, białe pasy (3)
- a. O zwierzęciu (1)
- b. O części ubioru (1)

Mający białą smugę, białe pasy; custilatus BartBydg; albo distinctus Cn (3): custilatus, przecobyały BartBydg 39.

a. O zwierzęciu (1): Vpſtrzy ie [matka dziecię] iáko proſię/ bo ták z młodu bywa/ Też piękne przekobiáłe/ potym w błocie pływa. RejWiz 88v; [Naprzód p. Krzysztofowi Pięcnowskiemu dostała się świnia czarna, przekobiała po stronie lewy. InwSzlachKal 1584 nr 44; Beſtry pies á przekobiáły/ Názow go że to pies Cáły. BielawMyśl B4 (Linde)].

b. O części ubioru (1): Wnet będźieſz v ſwych w ſukmánie ſwey nowey Kárázyowey. W ſzerokiey kráyce/ piękney/ przekobiáłey KlonFlis H4v.