[zaloguj się]
[pdf]

2. PRZESTAĆ (2) vb pf

e jasne.

Fleksja
conditionalis
sg
3 n by przeståło

fut 1 sg przestoję (1). ◊ 3 sg przestoi (1). ◊ [con 3 sg n by przeståło.]

Sł stp w innym znaczeniu, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

1. Wytrwać w pozycji wyprostowanej, spędzić jakiś czas stojąc (1):

przestać co [= czas trwania czego] (1): Prze Biſkupié: powſtawaymy/ Albo ráczéy nie śiadaymy. Tá prze zdrowie Márſzałkowé/ Owa gośćiu wſtań ná nowé. Tá prze Hrábie: wſtańmy tedy: Odpoczniémże nogóm kiedy? Goſpodarz ma w ręku czáſzę/ My wiédzmy powinność náſzę. Chłopię/ wymkni łáwkę moię/ Iuż ia ták obiad przeſtoię. KochPij C4.

2. Postać, poleżeć jakiś czas w naczyniu (1): ale to wiedz iż to nacżynie gdzie będą moknęły ty rzecży w małmazijey/ ma być nie wyſokie/ ale ſzyrokie y płytkie/ á to dla tego iż gdy iuż przeſtogi dwie niedzieli/ aby to ſpuſcił do drugiego nacżynia ieſzcże nizſzego FalZioł V 70.
a. [Ostygnąć, wystygnąć:
Fraza: »jedzenie przestało«: A gdy z nim do domu przyſzedł [...] y iedzenie było nárządzone/ rzekł mu Ziemiánin: Niech śię kuchárká nie wymawia/ by iedzenie przeſtało náſzym omieſzkánim/ iedz zemną obiad HistFort C3.]

Formacje współrdzenne cf 1. STAĆ.

LWil