[zaloguj się]
[pdf]

RZECZYWISTY (3) ai

e jasne.

Fleksja
sg
fNrzeczywistå nNrzeczywist(e)
Lrzeczywist(e)j L

sg f N rzeczywistå (1). ◊ L rzeczywist(e)j (1). ◊ n N rzeczywist(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

Prawdziwy, będący czymś w sposób realny (o sakramencie Eucharystii); realis, verus Cn (3):
Wyrażenie: »rzeczywista prawda« (1): Bo mánná byłá tylko figurá tego naſwiętſzego Sákrámentu/ [...] lecz ten Sákráment ieſt ſámá rzeczywiſta prawdá. WujNT 330 [idem] [WujBib 1241b].
Szereg: »prawdziwy i rzeczywisty« (2): Obacż iáko zle bluznią y ſproſnie Zwingliáni ktorzy niewierzą áby pod oſobą chlebá w Sákrámenćie prawdziwe y rzeczywiſte ćiáło Boże było SkarŻyw 168; LatHar 77; [JungaRozwiąz 190].

ECB