[zaloguj się]
[pdf]

PRZYCZYTAĆ SIĘ (7) vb impf i pf

impf (4) [praes], pf (3) [inf, praet].

się (5), sie (2).

a jasne.

Fleksja
inf przyczytać się
indicativus
praes
sg pl
3 przyczytå się przyczytają się
praet
sg
3 n przyczytało się

inf przyczytać się (2). ◊ praes 3 sg przyczytå się (2). ◊ 3 pl przyczytają się (2). ◊ praet 3 sg n przyczytało się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Zapoznać się z treścią tekstu przez wnikliwe czytanie [czemu] (1): Abowiem kto ſie będzie chciał temu przycżytáć á pilnie vważáć/ wſzytko to tu znaydzie/ á wſzytkiemu ſie przypáthrzy/ cżego pocżćiwemu á wiernemu cżłowiekowi potrzebá ku ſpráwowániu żywotá ſwoiego. RejAp AA4.
2. W funkcji strony biernej (6):
a. Być przypis(yw)anym komuś a. czemuś [komu] (5): tedy to nie tylko o ſámych tablicach będą muśieli mowić/ ále też y o inſzych vſtáwách y práwách zakonnych/ ktorym ſie też wiecżność przycżyta. CzechRozm 100; Cżemu ſie cżęſto ſpráwy Boże Iezuſowi Chriſtuſowi przycżytáią. CzechEp 272 marg, 163; śiłá ich ieſt/ ktorzy ſtan Szláchecki ábo Poſelſki/ [...] winuią. Co ácz poniekąd przyczytáćby mu ſię mogło: wſzákże nie właſnie/ ále per accidens. VotSzl A2.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Tu ſie nie słuſznie Páwłowi to przyczyta cżego on nie piſał. CzechEp 149 marg.

b. Być odnoszonym do kogoś [komu] (1): pátrzmyż też iuż/ komu właſnie ſłowá ábo mowy/ ktore ſię w ſtárym Teſtámenćie Bogu przycżytáią/ ſłużą: Troycyli? synowili [...] czyli ſámemu Bogu Oycu [...]? CzechEp 279.

Synonimy: 1. poznać, zrozumieć.

Formacje współrdzenne cf CZYŚĆ.

LW