[zaloguj się]
[pdf]

PRZYGROZIĆ (3) vb pf

o jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m przygroził

fut 3 sg przygrozi (1). ◊ praet 3 sg m przygroził (1). ◊ part praet act przygroziwszy (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Grożąc nakazać lub zakazać; comminari PolAnt [w tym: komu (2)] (3): [Ieſus vlitowáwſzy śię ściągnąwſzy rekę dotknąłśięgo [!] [trędowatego] i rzecze mu/ Chcę/ bądź oczyścion/ I [...] natychmiáſt trąd odſzedł od niego i ieſt oczyścion/ A on przygroźiwſzy mu wnetże go puścił i rzecze mu/ Bacz abyś nikomu nic nie powiedáł/ ale idź/ vkaſz śię kapłánowi i offiarui zá twé oczyścienié/ co przykázáł Moſeſz na świadeſtwo im MurzNT Mar 1/43.]

Ze zdaniem dopełnieniowym (2): DZiewkę mátká w kożuſzek ná ſwięto vbráłá/ Pilno iey przygroźiwſzy/ by go ſzánowáłá. RejFig Cc5v. Cf Zwrot.

Zwrot: »srodze przygrozić« (1): TEbáńſki Krol gdy polem z wielkim ludem leżał/ Przypádłá nań potrzebá/ iże precż odbieżał. Syná w woyſku zoſtáwił/ ſrodze mu przygroźił/ By nawiętſza potrzebá/ by bitwy nie zwodził. RejZwierz 9.
Szereg: »nie powściągnąć ani przygrozić« (1): ledwo ná ſwyáth ſyn wynidzye/ á yuż wnim grzechu wſſelákiego będzye pełno: oćiec nye powſcyągnye áni przygroźi GliczKsiąż D8v.

Formacje współrdzenne cf GROZIĆ.

Cf [PRZYGROŻENIE]

MP