Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZYGRYŹĆ

Następne hasło: [PRZYGRYŻAĆ] »

PRZYGRYŹĆ SIĘ (1) vb pf

sie, [się].

Fleksja

praet
	sg
3	m	przygryzł się

conditionalis
	pl
3	subst	by się przygryzły

[praet 3 sg m przygryzł się.] ◊ con 3 pl subst by się przygryzły.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Znaczenia

1. O zębach: zetrzeć się od góry
2. [O potrawach: przejeść się, sprzykrzyć się; przen]

1. O zębach: zetrzeć się od góry:

Fraza: »zęby się przygryzły [czym]«: Cżemu ſame zęby roſtą aż do ſmierci, á nie inſze koſci. (–) Gdiby to niebyło tedi by ſie przygryzły cżęſtem iedżeniem, tak iżby ich nicz nie zoſtało. GlabGad C3.

2. [O potrawach: przejeść się, sprzykrzyć się; przen [komu]: bo im Pan Chryſtus y namieſtnik iego/ ieſzcże ſmákuie/ á nam ſię przygryzł. GrodzPopr 1587 26.]

Formacje współrdzenne cf GRYŹĆ.