« Poprzednie hasło: PRZYGRYŹĆ | Następne hasło: [PRZYGRYŻAĆ] » |
PRZYGRYŹĆ SIĘ (1) vb pf
sie, [się].
Fleksja
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | przygryzł się |
conditionalis | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | subst | by się przygryzły |
[praet 3 sg m przygryzł się.] ◊ con 3 pl subst by się przygryzły.
Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.
1. O zębach: zetrzeć się od góry:
Fraza: »zęby się przygryzły [czym]«: Cżemu ſame zęby roſtą aż do ſmierci, á nie inſze koſci. (–) Gdiby to niebyło tedi by ſie przygryzły cżęſtem iedżeniem, tak iżby ich nicz nie zoſtało. GlabGad C3.
2. [O potrawach: przejeść się, sprzykrzyć się; przen [komu]: bo im Pan Chryſtus y namieſtnik iego/ ieſzcże ſmákuie/ á nam ſię przygryzł. GrodzPopr 1587 26.]
Formacje współrdzenne cf GRYŹĆ.
MP