![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: RZEŻUSZNY | Następne hasło: RZEŻYCHA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
RZEŻUSZYCA (1) sb f
Fleksja
N sg rzeżuszyca.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Aug. od „rzeżucha” ‘bot. nazwa różnych roślin’; tu forma użyta na potrzebę rymu: Też cebulá y gorczycá/ Czoſnek/ rutá/ rzeżuſzycá/ Proch téż z korzénia Dźiewánny Tłuczón y zczoſnkiem mieſzány/ Ná wſzelkié złé vkąſzenié Przyłóż ieſt pewné leczenié. SienLek 155.
MN