![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: PRZYNUKAĆ | Następne hasło: PRZYNUKAWAĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PRZYNUKAJĄCY (1) part praes act
a jasne.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| f | N | przynukającå |
| pl | ||
|---|---|---|
| G | przynukających | |
sg f N przynukającå. ◊ [pl G przynukających.]
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. 2. przynucić.
Znaczenia
Przynaglający: Wybaẃże mye thwą práwicą o moy miły Pánye/ A ſkłoń twe łáſkáwe vcho ná me wyſłuchánye/ Gdyż z vprzeymą proźbą ſwą vcyekam ſye do cyebye/ Nye odmiátay mie nędznego/ w tych ſmutkoch od ſyebie (marg) Przynukáyąca proźbá cżłowieká wyernego ku Pánu bogu/ áby go wjbáwić racżył. LubPs Y6v.
[przynukający ku czemu: Nie ieſt to krzyk vpomináiących ku bitwie/ áni theż wrzáſk przynukáiących ku vćiekániu: áleć ia głos śpiewáiących słyſſę. Leop Ex 32/18 (Linde s.v. 2. przynucić).]
Cf PRZYNUKAĆ
AĆ