[zaloguj się]
[pdf]

PRZYPADKOWY (3) ai

a pochylone, o jasne.

Fleksja
sg
mNprzypådkowy fNprzypådkowå nNprzypådkow(e)
pl
A subst przypådkowé

sg m N przypådkowy (1). ◊ [f N przypådkowå.] ◊ n N przypådkow(e) (1). ◊ pl A subst przypådkowé (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Przymiotnik od „przypadek” w nienotowanym u nas znacz. ‘przypadek gramatyczny’ (1): Casualis – Prżipatkowi. ut, Casuales declinationes [...], Casualis forma [...]: In singulari numero nominum formae Casuales sunt sex. Calep 146a.
2. Nieistotny, nieważny (2): Ale nie z [...] tákim [tj. zwykłym, ludzkim] ſłowem tu Ian ś. idźie/ gdy zaczyna mowiąc: Ná początku było ſłowo. Bo tákie ſłowo zwierzchnie ieſt y docześne y przypadkowe. Ale inſze ſłowo ieſt/ y było/ v Bogá/ táiemne/ wnętrzne/ wieczne. SkarKaz 484a.

W przeciwstawieniu: »głowny ... przypadkowy« (1): á ieſliby [pozwany] nie ſtánął odrzućiwſzy wſzytki zwłóki ná rzeczy główné/ álbo téż ná przypadkowe/ choć prawdźiwéy niemocy/ [...] krzywdę przez śię [...] vczynioną [...] ma nágrodźić SarnStat 1254.

3. [Nieoczekiwany, niespodziewany; accidentalis, obventitius Cn: Lecz o woynie mowię/ nie tákiey coby przypadkowa álbo rozruchowa byłá/ áni zdaleka ſzukanego żołnierzá miáłá/ ále náſzego/ gotowego BusLic 52v.]

Cf PRZYPADŁY

LWil