[zaloguj się]
[pdf]

PRZYPAJAĆ (3) vb impf

W formach odmiennych i part pierwsze a pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 przypåjåm
3 przypåjå

praes 1 sg przypåjåm (2). ◊ [3 sg przypåjå.] ◊ part praes act przypåjając (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

1. Przymocowywać do czegoś, spajać; łączyć z czymś; adglutinare, annectere Mącz (2): Adnecto vel Annecto, Przypayam/ prziciągam/ prziwięzuyę/ prziſtoſuyę yedno ku drugiemu. Mącz 244b, 147a.

[przypajać co: Choćiać wodá ſámá z śiebie ieſt rzecz śliſka y rozpływáiącza/ wſzákoż pokarm w cżłonki przywiedźiony tám záſtánawia y przypaia Cresc 1571 72.]

[Przen [kogo do czego]: ále Ewángelia thák nas do náſzego klinotu kámienia niebieſkiego przypaia/ że nikt áni mocy piekielne nie może nas od niego odſtrychnąć GilPos 284 (Linde).]
2. Przyłączać do siebie; przen (1):
a) O Chrystusie jako głowie i wiernych jako pozostałych członkach organizmu [czego] (1):
Zwrot: »do siebie przypajać« (1): NiemObr 46 cf Szereg.
Szereg: »przypajać i wszczepiać« (1): On [Bóg] bowiem będąc tym ktory nápełnia wſzytko we wſzytkich ćiáłá zupełnego ſwego duchownego dopełniáiąc wſzytkich cżłonkow ſwoich/ do śiebie iáko do głowy/ przypaiáiąc y wſzcżepiáiąc w ſię NiemObr 46.
b) [O boskiej i ludzkiej naturze Chrystusa [kogo]:

W połączeniu szeregowym: Bo ten ieſt prawy Boży ſyn [...] ktory gdy to święte [tj. świętość] prziymuie/ á ſobie ſyná cżłowiecżego [tj. naturę ludzką] przypaia/ y onego ku ſobie porywa á przewodzi/ [...] ztowarzyſzone dźiáła/ y ſynem iy bożym cżyni BudArt S4.

Zwrot: »sobie przypajać«: BudArt S4 cf W połączeniu szeregowym.]

Formacje współrdzenne cf SPAJAĆ.

LWil