[zaloguj się]
[pdf]

PRZYPATRZYCIEL (2) sb m

Fleksja

N sg przypatrzyciél (2).

Sł stp brak, Cn s.v. przypatrujący się, Linde XVII w. (z Cn).

1. Ten, kto ogląda, przygląda się; obserwator; contemplator Calep, Cn; inspector, spectator Cn (1): Contemplator – Przipatrzicziel. Calep 251a.
2. Ten, kto poznaje, docieka, zgłębia; considerator, speculator Cn [czego] (1):
Szereg: »przypatrzyciel i badacz« (1): A przetóż on Philozoph wyſoce dowćipny [tj. Arystoteles]/ przypátrzyćiél y bádácz biegu nátury [rerum naturae sagacissimus interpres JanStat 762] [...] záwołał ſłowy y wiérſzem Homeruſá SarnStat 111.

Synonimy cf PRZYPATRZACZ.

Cf [PRZYPATRZACZ]

KO