![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [PRZYPIĘKRAŁY] | Następne hasło: [PRZYPIĘKRZAĆ] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PRZYPIĘKRANY (1) part praet pass pf
a jasne.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | N | przypiękrany |
| pl | ||
|---|---|---|
| N | subst | przypiękran(e) |
[sg m N przypiękrany.] ◊ pl N subst przypiękran(e).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).
Znaczenia
Upiększony, ozdobiony: Pr zetoż [!] przy takim ſzynku Siedzą by przy terlinku Panienecżki na rynku Przypiękrane. LudWieś B5.
[przypiękrany czym: iáko ſędźina [= naczynie] złota oboiętna (marg) alias iáko kubek złota oboiętny. (–) przypiękrány wſſelkiem kámyeniem drogim [ornatum omni lapide pretioso. Eccli 50/10] KsięgiEklez P7.
W przen: Koroná złotá ná cżapce iego wybita á náznáczona známieniem ſwiętym: á chwałá cżći y vcżynek cnoty/ żądze ocżu przypiękráne [et desideria oculorum ornata. Vulg Eccli 45/14]. KsięgiEklez O4v (Linde s.v. przypięknić).]
Cf PRZYPIĘKRAĆ
DDJ