[zaloguj się]
[pdf]

PRZYPOZWANIE (4) sb n

o oraz a jasne; -e z tekstów nieoznaczających é.

Fleksja
sg
N przypozwani(e)
I przypozwaniém

sg N przypozwani(e) (2). ◊ I przypozwaniém (2); -ém : -em SarnStat (1:1).

Składnia przydawki dopełniającej równoznacznej z dopełnieniem sprawcy: przypozwanie przez kogo (2).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

1. praw. W prawie polskim: pozwanie na rozprawę pozwem ponowionym lub dodatkowym (2): [Concittatio przipozwanie Cervus F31 51A.]
Wyrażenie przyimkowe: »za przypozwaniem [kogo]« (2): [Scrutinia] máią bydź zá przypozwániem ſtrony przez ſtronę/ ná Ziemſkich/ ábo Grodzkich Rokách ſądowych wypráwowáné. SarnStat 856 [idem] 148.
2. praw. Wykonanie sądowego wyroku; executio BartBydg, Mymer2 (2): executio, vipelnyenye vel przipozvanye BartBydg 54; Mymer2 11v.

Synonim: 2. wypełnienie.

Cf PRZYPOZWAĆ

JR, (LW, MN)