W przeciwstawieniu: »przyrownawać się ... oddzielać się« (1): Z ktorych ſlow pokázuye ſye/ iż pan Kryſtus Apoſtołom ſwoim/ to yeſt/ ludźyom ſye przyrownawa/ á od bogá ſye oddźyela/ zowąc go ſnimi zá rowno/ oycem y bogyem ſwym. KromRozm II r3.

przyrownawać się komu, czemu (2): Czo barziey mnoży duchy w ciele, ieſtli karmia albo wiatr. (–) Barziey karmia, abowiem ciało przyrownawa ſie pokarmu iakiego kto pożywa GlabGad F5v. Cf przyrownawać się czym komu i czemu.

przyrownawać się czym komu i czemu [anakolut] (1): Aczinięc to niezwymjſłu mego Ale z roſkazania y prżikazania Pawła Swiętego Ktory vċzi Dizatkam [!] młodim naprzod dawaċ miekke a ſłotkie pokarmy to yeſt znoſną aproſta naukę wedluk proſtego rozumu Ludſkie^go/ przjrownawaiącz ſię yem nauką proſtą (ale prawdziwą) proſtoſciam ich/ aż przidą ku doſkonałſemu rozumowi RejKupSekl a3v.

przyrownawać się czemu (2): Ręka długa barzo á cienka z palczami też takowymi, gdy ſie ciału nie przyrownawa, vkazuie cżłowieka chciwego ku rzecżam wyſſzym niż na iego ſtan przyſłuży [...]. Ręka z palczami krotſza niż ciało potrzebuie będzieli nieiako miąſſza, vkazuie dowcipnego ale przechyrę GlabGad P2. Cf przyrownawać się czym czemu w czym.

przyrownawać się czym czemu w czym [= pod względem czego] (1): Gdzież godzi ſie wiedzieć iż w każdym pokarmie złym może być dwoia natura. Iedna ktorą ſie on nie zgadza z naturą ciała, á thak pokarm takowy obracza ſie w złą wilgotę ciału ſzkodliwą, [...] druga natura pokar^mv ieſt ktorą ſie on nieiako zgadza j przirownana [!] ciału wſzuej ſkładnoſci, á tak z one^go pokarmu złego może być dobra krew, á to gdy mocna natura człowiecża ciepłem ſwym trawi złoſć iego GlabGad F5v.

przyrownawać się ku czemu (1): Ręka długa ſzyroka ſubthilna z palczami długimi á ſubtilnymi tak iż ſie też ku ciału przirownawa, znamionuie dobrego poradnika GlabGad P2.