Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PRZYRZNIONY]

Następne hasło: [PRZYRZUCAĆ SIĘ] »

PRZYRZUCAĆ (5) vb impf

Fleksja

1 sg praes przyrzucåm (5).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn) s.v. przyrzucić.

Znaczenia

1. Przykrywać rzucając coś na coś (1)
2. Dodawać, dokładać (4)

1. Przykrywać rzucając coś na coś; obruere Calep, Cn; adruere, insuper iactare, superiacere, supericere Cn (1): Obruo, Infodio, terra, lapidibus, aliave re operio – Przirzucąm, okriwąm. Calep 716a.

2. Dodawać, dokładać; adicere Mącz, Calep, Cn; admoliri, conicere Mącz; addere, subicere, subiungere, superadicere Cn (4): Adicio, Przirzucam/ przidawam. Mącz 162a, 162a, 229d; Calep 24a; [Przyrzucam/ Addo, Adicio. Volck Vvv4].

Formacje współrdzenne cf RZUCIĆ.