« Poprzednie hasło: PRZYSIENIE | Następne hasło: PRZYSIEŚĆ SIĘ » |
PRZYSIEŚĆ (7) vb pf
e pochylone.
inf | przysiéść |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | przysiådł | m pers | przysiedli |
f | przysiadła | m an | ||
n | przysiadło | subst | przysiadły |
inf przysiéść (2). ◊ fut 2 sg przysiędziesz (1). ◊ 3 sg przysiędzie (1). ◊ 3 pl przysiędą (1). ◊ praet 3 sg [m przysiådł.] f przysiadła (1). n przysiadło (1). ◊ [3 pl m pers przysiedli. subst przysiadły.]
Sł stp notuje, Cn s.v. siedzę po turecku, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.
- 1. Usiąść na czymś lub przy czymś
(6)
- Przen (3)
- 2. Osiedlić się (1)
- 3. [Objąć w posiadanie]
przysieść czego (żywotne) (2): Ták ći ſye biédnéy Europie doſtáło/ Ieno że wołu chćiáłá przyśiéść máło KochPieś 7; KmitaSpit C2.
przysieść do czego (1): Ieden proſzony ná obiad/ Obiecał ſie iść bárzo rad: [...] A idąc w drogę weſele/ Nálazł w kupie gruſzek wiele: Y choćia mu ſie chćiáło ieść/ Wſzákże niechćiał do nich przyſieść BierEz P.
[przysieść do czego: Może do tej wsi [Swenberg] jeszcze przysieść gbur albo o[grodnik], bo jest do tego dziedzina przestronna LustrPom 40.]
[praw. »przysieść na surowym korzeniu« [szyk zmienny]: Tamże kmieci przysiadło na surowym korzeniu 12 LustrRus II 50, II 56, 121.]
Formacje współrdzenne cf 1.SIEŚĆ.
MN