[zaloguj się]
[pdf]

[PRZYSMĘTNY ai

Fleksja
sg
mNprzysmętny fNprzysmętnå

sg m N przysmętny. ◊ f N przysmętnå.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Dość smutny, zasmucony: Subtristis przyſmetny [!]. UrsinGramm 343; Gdy w tym ón [Jowisz] ludzkie ſpráwy rozbieráiąc w ſobie/ Przyſmętna [tristior I 228]/ á ſwé oczy łzámi zápuśćiwſzy/ Wénus ták mówi kniemu blisko przyſtąpiwſzy. [...] VergKoch 13; Niemniéy y Andromáché Iulowi máłému/ Dla rozſtánia przyſmętna [digressu maesta supremo III 482] złototkáné ſzáty Wynioſłá VergKoch [81].
Przen:
Wyrażenie: »starość przysmętna«: Przed ſámym weſzćiem práwie piekielnemi wroty/ Płácz/ y mśćiwé Troſki ſwé rozbiły namioty: Y wybládłé niemocy/ y ſtárość przyſmętna [tristisque Senectus VI 275]/ Boiaźn/ y ná złé rádząc głód/ y nędzá ſzpetna VergKoch 160.

Cf PRZYSMĘTNIEJSZYM, PRZYSMUTNIEJSZYM]

JR