[zaloguj się]
[pdf]

PRZYSTAWOWAĆ (2) vb impf

Pierwsze a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w -ować).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 przystawuję
3 przystawuje przystawują
praet
sg
3 f przystawowała

praes [1 sg przystawuję. ◊ 3 sg przystawuje.] ◊ 3 pl przystawują (1). ◊ praet 3 sg f przystawowała (1). ◊ [part praes act przystawując.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Stawiać blisko czegoś (2): [Przyſtáwuię/ et przyſtáwiam/ Appono, adiungo. Volck Vvv4b.]
a. Opierać o coś (o mur) [co] (1):

przystawować gdzie (1): A potym ſam Olgerd kopiją o ſćiánę zamkową ſkruſzył/ á drugie Látopiſzcze ſwiádczą/ iż tylko przyſtáwił/ áby Moſkwá pámiętáłá/ iż Litwá z Olgerdem kopije ſwoie pod Zamek Moſkiewſki przyſtáwowáłá. StryjKron 421.

[Zwrot: »[k czemu] przystawować drabiny«: [Greki] Widźim k ſzturmu/ zaſłonę nád głową máiące. Wieże oblegli zewſząd/ k muróm przyſtáwuią Drábiny [haerent parietibus scalae II 40]/ po których wſkok ku wiérzchóm prácuią VergKoch 49.]
b. Umieszczać w środku, wewnątrz tekstu, wstawiać w tekst (1):
Zwrot: »wiersz przystawować« (1): Intercalaris versus, Wierſz który záwżdy w poſrzod przyſtáwuyą. Mącz 31c.
2. [Wyznaczać do pełnienia jakichś funkcji:przystawować do czego [= gdzie]: A niebył ktoby niechcących do pićia przymuſzał: ále iáko był król poſtánowił przyſtáwuiąc do ſtołów po iednému z kśiążąt ſwoich [praeponens mensio singulos de principibus suos]/ áby káżdy brał coby chćiał. WujBib Esth 1/8.

przystawować co (żywotne) do czego [= robienia czegoś]: iż pszczoły króla mają, [...] który ich sprawy rozrządza, każdą z nich do słusznych robót przystawuje StryjPocząt 81.]

Formacje współrdzenne cf 1.STAĆ.

LWil