[zaloguj się]
[pdf]

PRZYSTĘKAĆ (1) vb pf

Fleksja

inf przystękać.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Pojęczeć z bólu: Powiedzyał mu [młodzieńcowi] Heliaſz/ możeſz ſie nie trwożyć/ [...] Rzekł młodzyeniec/ á iáko ia ſie nie mam lękáć/ A ieſliże nie vmrzeć/ pewnie mie przyſtękáć. RejWiz 180.

[przystękać od czego: Kiedy się zjedziem, będzieć nas niemało, Trudno, by tęn miał odejć z placu cało. By dobrze nie chciał, musi się nas lękać, By nam od razów nakoniec przystękać [tj. na pewno przystęka, pojęczy]. Otwin(?)Erot 149.]

Formacje współrdzenne cf STĘKAĆ.

ZCh