[zaloguj się]
[pdf]

PRZYSUSZYĆ (3) vb pf

Fleksja
inf przysuszyć
imperativus
sg
2 przysusz

inf przysuszyć (1). ◊ fut [1 sg przysuszę.] ◊ 3 sg przysuszy (1). ◊ imp 2 sg przysusz (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

1. Uczynić suchym [w tym: czego a. co (2)] (2): Bo to drzewo y śmierdzi/ y rádo ſie kruſzy/ Y iáſno ſie nie ſwieći/ áż gdy go przyſuſzy. RejZwierz 58v.
Zwroty: [»przysuszyć u ognia«: wźiąwſzy Száfier obleṕ go ſzmelcem/ cżyśćiuchnym roſtworzywſzy go ślinámi/ iákoby ćiáſto/ przyſuſzże go v ognia dobrze. SienHerb 598b.]

»przysuszyć na słońcu« (1): Weźmi cukru lodowátego y białku/ y zmieſzay ono z owſem á przyſuſz onego ná ſłońcu SienLek 190v.

[»trochę przysuszyć«: w dobrym piecu w równé bochenki vtoczywszy, vpiéc [chleb]: w tym z piecá wyiąwszy, ćiepło w przécz roskroić y znowu trochę przysuszyć, á do vżywánia schowáć OczkoPrzymiot 86.]

2. [Sprawić, że coś, stając się wyschniętym, przylgnie, przywrze do czegoś:
Zwrot: »przysuszyć język do podniebienia« = odebrać możliwość mówienia: A thák przyſuſzę ięzyk twoy do podniebienia twe⟨go⟩ [linguam tuam adhaerere faciam palato tuo]/ vſtánieſz ſie iáko niemy BibRadz Ez 3/26 (Linde).]
3. Stać się suchym, wyschnąć, uschnąć (1): Retorrescere, Retorridum fieri – Prziſuſzicz. Calep 920b.

Formacje współrdzenne cf SUSZYĆ.

ALKa, ZCh