[zaloguj się]
[pdf]

PRZYŚPIESZYĆ (5) vb pf

Teksty nie oznaczają é.

Fleksja
inf przyśpieszyć
praet
sg
3 m przyśpieszył
f przyśpieszyła
imperativus
sg
2 przyśpiesz
conditionalis
sg
2 m byś przyśpieszył

inf przyśpieszyć (1). ◊ fut 3 pl przyśpieszą (1). ◊ praet 3 sg [m przyśpieszył.] f przyśpieszyła (1). ◊ imp 2 sg przyśpiesz (1). ◊ con 2 sg m byś przyśpieszył (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

I. Intransit. (4):
1. Szybko przybyć lub udać się (3):

[przyśpieszyć ku czemu: A gdy iuż vbrany był/ [...] koniá ſobie ſponiewolił [...]: z tym wźiąwſzy drzewo do śiebie/ ku Zamku przyśpieſzył/ żądáiąc od krolá dopuſzcżenia. HistOtton 48v.]

Zwrot: »przyśpieszyć na ratunk« [w tym: dokąd (1)] (2): A ty o Boże moy z miłoſierdzya ſwego/ Przyſpyeſz tu ná rátunk mnye vtrapyonego LubPs Q3, L2.
Przen (1): Iácyſz Pánie przyśpieſzą/ zá twym gniewem gośćie? Gdyż według ſpraw káżdego odpłátá od ćiebie GrabowSet Ev.
2. Szybko nastąpić, nastać (1): Potym źimá przyśpieſzyłá/ Wſzytko źiele poſuſzyłá BierEz Mv.
II. Transit. Spowodować, że coś nastąpi wcześniej [czego a. co komu] (1): Jakoż i ja tobie Toż radzę, abyś śmierci nie przyspieszył sobie. KochMon 34.

Formacje współrdzenne cf ŚPIESZYĆ.

KO