Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [SADZELISTY]

Następne hasło: SADZELOWY »

SADZELNY (2) ai

a pochylone; e prawdopodobnie jasne (tak w sadzelisty).

Fleksja

sg
n	L	sådzelnym

pl
A	subst	sådzelné

sg n L sådzelnym (1). ◊ pl A subst sådzelné (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Przymiotnik od „sadzel” (2)
- a. Powstały od sadzela, spowodowany sadzelem (1)
- b. Leczący sadzel (1)

Przymiotnik od „sadzel” (2):

a. Powstały od sadzela, spowodowany sadzelem (1):

Wyrażenie: »rana sadzelna« (1): Może téż ſámym ſokiem z celidonijey wſzelkié rány ſadzelné mázáć/ álbo prochem poſypowáć s korzenia tegoż źiela nátłukſzy. SienLek 128.

b. Leczący sadzel (1):

Szereg: »ranny i sadzelny« (1): Miáłoć w prawdzie/ przy lékárſtwie ránnym y ſadzelnym ſtać/ to co ſye blizn/ y dźiwégo mięſá dotycze: ále [...] w przyſzłym Rozdźiale o thym mowá być muśi. SienLek 158.

Synonim: a. wrzedliwy.

Cf [SADZELISTY], SADZELOWY

JR, (LW, MC, MN)