[zaloguj się]
[pdf]

PRZYTĘPIĆ (3) vb pf

Fleksja
praet
sg
2 m przytępiłeś
3 f przytępiła

praet 2 sg m przytępiłeś (2). ◊ 3 sg f przytępiła (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. tępię, tępym czynię, Linde XVII – XVIII w.

Uczynić trochę tępszym, pozbawić ostrości; obtundere PolAnt, Cn; hebetare Cn (3):
Zwrot: »przytępić miecz, ostrze mieczowi« = obtundere aciem gladii PolAnt (1:1): BibRadz Ps 88/44; Przytępiłeś miecz iego/ á w ſwoiéy potrzebie Niémiał obrońce/ áni pomocniká z ćiebie. KochPs 134.
Przen [czego] (1): A ták iednoć nas ſtráſzy tá obłudá [tj. śmierć] [...]/ áleć nam nic nie vcżyni/ gdiż Kriſtus Pan náſz á głowá náſzá żyw ieſt/ przed kthorym oná nic nie vmie/ á bárzo przythępiłá koſy ſwoiey. RejZwierc 178.

Formacje współrdzenne cf TĘPIĆ.

Cf PRZYTĘPIONY

AĆ