[zaloguj się]
[pdf]

PRZYTRACIĆ (2) vb pf

a jasne.

Fleksja
inf przytracić

[inf przytracić.] ◊ fut 3 sg przytraci (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XIX w.

Ponieść stratę finansową; przen [na kim, na czym] (2): Pewnie ná nim przytráći/ gdy go [Zbigniewa Siemieńskiego] kto zá głupcá/ Kupi/ bo nierychło nań/ záſię znaydzye kupcá. RejZwierz 57; Niewieſz iż kto nádzieię pewnym zyſkiem płáći/ Rad więc ná tym cżęſtokroć nieborak przytráći. PudłDydo B2; [Na takiej kupiej przydzie jem przytracić. Bowiem za jego przyprawne syropy Będę mu syłać świeże częste kopy Otwin(?)Erot 136].

Formacje współrdzenne cf TRACIĆ.

AĆ