[zaloguj się]
[pdf]

1. PRZYWIERAĆ (2) vb impf

Fleksja

3 sg praes przywiérå (2).

Sł stp: przywirać, Cn notuje, Linde XVII w.

Przylegać, przylepiać się, przyklejać się do czegoś; przen; aduri Cn (2):

przywierać na kogo (1): RejJóz F2 cf W porównaniu.

W porównaniu (1): Bo wieſz moia miła paui [!] wſtyd raż obrażony Naprawion iuż być nie może a brzmi na wſze ſtrony A iſcie towielki ryczerz kto ſwą myſl porazi Ktora mu dzys kęs ſmakuie potym wſzytko skaźi To obraza Boga ludzy y wſzytki ſtany zbola Prżywiera y na potomki wiecżnie iako ſmoła RejJóz F2.

Zwrot: »do kości przywierać« (1): Nigdy nigdy prawdźiwa miłość nieumiéra/ Lecz y w ogień włożona do kosći przywiéra. KochFr 86.

Formacje współrdzenne cf WRZEĆ.

Cf PRZYWIERANIE, [PRZYWIRANY]

MPi