[zaloguj się]
[pdf]

PRZYZBROIĆ SIĘ (1) vb pf

o jasne.

Fleksja
imperativus
pl
2 przyzbr(o)jcie się

[fut 3 sg przyzbroi się.] ◊ imp 2 pl przyzbr(o)jcie się.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Uzbroić się:

[przyzbroić się czym: A przeſtępcy iáko ćiérnié wyrwáni będą wſzyſcy: którégo nie biórą i rękomá. A ieſli ſie go kto będźie chćiał dotknąć/ przyzbroi ſie żelázem y drewnem oſczepiſtym [armabitur ferro et ligno lanceato] WujBib 2.Reg 23/7.]

Przen [w co]: Ponieważże tedy Chryſtus ćierpiał ná ćiele/ y wy ſię też w tę myśl przyzbroyćie. WerGośc 209.

Formacje współrdzenne cf ZBROIĆ.

LWil