« Poprzednie hasło: PRZYZWYCZAIĆ SIĘ | Następne hasło: PRZYZWYCZAJAĆ SIĘ » |
PRZYZWYCZAJAĆ (4) vb impf
Oba a jasne.
inf | przyzwyczajać | |
---|---|---|
indicativus | ||
praes | ||
sg | ||
1 | przyzwyczajåm |
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | przyzwyczajåł |
imperativus | |
---|---|
sg | |
3 | niechåj przyzwyczajå |
inf przyzwyczajać (1). ◊ [praes 1 sg przyzwyczajåm.] ◊ praet 3 sg m przyzwyczajåł (2). ◊ imp 3 sg niechåj przyzwyczajå (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. przyzwyczaić.
przyzwyczajać do czego (2): Do drugich rzecży y w słuſzbie Bożey [św. Piotr] przyzwycżáiáć bráćiey niechćiał. SkarŻyw 472 marg. Cf Ze zdaniem dopełnieniowym.
przyzwyczajać czemu (1): Moczne dziecię oſtrą woiną niechay ſie naucży ſcisłego vboſtwa ſkromnie ſcierpieć/ [...] y żywot ſwoy wpolu tak źimie iako y lećie ſtraſliwym rzecżąm niechay przizwycżáia. KwiatKsiąż O3.
cum inf (1): [św. Antoniusz] Reguły doſkonále bárzo chował/ y chowáć ſobie porucżone/ przyzwycżáiał. SkarŻyw 411.
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Bo on [Solon] wſzytkie ludźi w iedney Rzecżypoſpolitey mieſzkáiące/ przyzwycżáiał do tego/ áby ſię wſzytcy z dobrego powodzenia ſąśiádá ſwego weſelili ModrzBaz 77v.
Formacje współrdzenne cf ZWYCZAIĆ.
LWil