[zaloguj się]
[pdf]

PRZYZWYCZAJAĆ SIĘ (8) vb impf

się (4), sie (4).

-cza- (1) SkarŻyw, -czå- (1) GliczKsiąż; drugie a jasne.

Fleksja
inf przyzwyczajać się
indicativus
praes
sg
1 przyzwyczajåm się
3 przyzwyczajå się
conditionalis
pl
3 m pers by się przyzwyczajali

inf przyzwyczajać się (2). ◊ praes 1 sg przyzwyczajåm się (1). ◊ [3 sg przyzwyczajå się.] ◊ con 3 pl m pers by się przyzwyczajali (4). ◊ part praes act przyzwyczając się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. s.v. przyzwyczaić.

Nabierać nawyku, obyczaju czegoś, przywykać do czegoś; consuetudinem capere, suescere Calep; assuefacere, consuefacere, consuescere, insuefacere, insuescere Cn (8): Suesco, Consuetudinem capio – Przizwiczaiam ſie. Calep 1026a.

przyzwyczajać się czemu (5): GliczKsiąż E5; chćieli też poniey [młodzi] yżeby ſię około łowow cżwicżeła/ a tam vſtawićznie [!] biegali/ ſkakali/ głodowi/ pragnieniu/ zimnowi/ y gorącośći słonecżney przyzwycżaiąc ſie KwiatKsiąż M3, C3, N3; wielką cżęść [bogactw] [...] do inych kośćiołow odſyłał: niechcąc áby ſię bráćiá drogim rzecżom/ choćiaſz wſłuſzbie Bożey/ przyzwyczáiáli. SkarŻyw 472.

cum inf (1): Ma być tedy od ſámego niemowleſtwa [...] ciało [...] ku rycerſtwu ćzwicżono [...]: yakoby konie [...] yżeby prżez vkurzenie piaskiem/ y przez támecżny pot/ łatwie ſię śłonca y pracy przyzwyczaiáli znaſzac. KwiatKsiąż M2.

a. Nabierać umiejętności, wprawy (1):

[przyzwyczajać się czemu: Ten ſie zbroi/ á ten záś przyzwyczáia bróni Albertus D.]

przyzwyczajać się ku czemu (1): [dziatki] tedy weſpołek iáko rychło władzą ſwoich cżłonkow będą mieć/ máią ſie też ku broniam przizwycżaiać. KwiatKsiąż N3v.

Formacje współrdzenne cf ZWYCZAIĆ.

LWil