[zaloguj się]
[pdf]

PUKAWKA (2) sb f

Pierwsze a pochylone, końcowe jasne.

Fleksja
sg pl
N pukåwka pukåwki
A pukåwki

[sg N pukåwka.] ◊ pl [N pukåwki.] ◊ A pukåwki (2).

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII(XVIII; z Cn) w.

Ręczna broń palna każdego rodzaju, strzelba, muszkiet, rusznica (2): Iż vſłyſzał pukawki/ ná Połocku łoni/ Ali náſz ſpłochą ſpráwą co nadáley ſtroni. BielSat M4v; BielSjem 35; [StryjKron 521; Sclopus sive Stlopus Arkabuz/ Pukawká/ Berdebuſt UrsinGramm 320; PoznSłow 75; Wnet wszystki województwa jęły się gotować [na wojnę z Krzyżakami], Pancerze zardzewiałe i zbroje szorować, Brzmią warsztaty, płatnerze pukawki, ślósarze Tarcze, kopije z trzaskiem gotują malarze. StryjPocząt 348].

[W połączeniu szeregowym: Poydzieć y Mázur [...] S ſzárſzunem s kiycem ſkoſztuie ſwey śiły/ Przedſię bodło/ miecż/ pukawká v niego/ Nie chybić ſwego. StryjGoniec U3 (Linde).]

Synonim: strzelba.

AĆ