[zaloguj się]
[pdf]

SALWATOR (1) sb m

salwå-, [sålwa-]; -or-.

Fleksja
sg pl
G salwåtora salwåtor(o)w
I sålwatorem

sg G salwåtora. ◊ [I sålwatorem.] ◊ [pl G salwåtor(o)w.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Zbawiciel, wybawca [salvator – zbawiciel Mącz 366b; – zbawiciel Calep; wybawiciel, zbawiacz, abo sprawca, przyczyńca zdrowia etc., żywota; zbawiciel – salvator Cn]:

[Iron.: A ono miasto Boga, do świętych wołają, Z ktorych sobie jednacze krom pisma działają. Z nich też natworzyli dziwnych salwatorow Apolog 53.]

a. Przydomek Jezusa: [9 listopada] Poświąc⟨enie⟩ kość⟨ioła⟩ w Rzy⟨mie⟩ ś. Sálwatorá y Theod⟨ora⟩ męcż⟨ennika⟩ LatHar ++6.
α. [Kościół pod wezwaniem Najświętszego Salwatora w Krakowie: [mieczyk] rośćie poſpolićie w łąkách y ná mokrych polách/ v Krákowá ná łąkách pod świętym Salwátorem pełno. UrzędowHerb 158b.]

Synonimy: wybawca, zbawca, zbawiciel.

MN