[zaloguj się]
[pdf]

PURPURAT (4) sb m

-a- (2), -å- (2) BielKron (2:2).

Fleksja
sg pl
N purpurat
D purpurat(o)m
I purpuraty

sg N purpurat (1). ◊ pl D purpurat(o)m (2). ◊ I purpuraty (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Osoba nosząca purpurowe szaty oznaczające wysoką godność; dostojnik [purpuratus – szarłatną szatą przyobleczony Mącz 332b; – w purpurę ubrany Calep; senator królewski; szarłatno chodzący – purpuratus Cn] (4): A w tym było [w Rzymie] wielkie zámieſzánie z zekrwáwienia ſerc poſpolſtwá przećiw Purpurátom BielKron 107; przetho [Turcy] byli poráżeni ná głowę/ gdzie Muſtáfá poiman ze wſzemi purpuraty BielKron 246v, 247v.
a. Dostojnik kościelny, może kardynał (1): odpiſał mu [Luter królowi angielskiemu] ná to ſrodze/ iż nic v niego krol waży/ áni kſiążę áni purpurát/ áni żadne doſtoieńſtwá ſwieckie BielKron 197v.

ECB