[zaloguj się]

ROZTROIĆ (1) vb pf

Fleksja

2 pl fut roztroicie.

stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Podzielić na trzy części [co]:
Szereg: »rozdwoić abo roztroić«: Toż o ſwym tym kroleſtwie myślćie: ieſli ſię w nim ſzerzyć wielom wiar daćie/ pewnie ie rozdwoićie ábo roztroićie/ y rozdźielone ná częśći ginąć muśi. SkarKazSej 685a.

Formacje współrdzenne cf TROIĆ.

Cf ROZTROJONY

RS