[zaloguj się]

ROZTROIĆ SIĘ (1) vb pf

Fleksja

3 sg f praet roztroiła sie.

stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład) s.v. roztroić.

Podzielić się na trzy części: ták też miłość w.m. ieſli ſie roztroiłá/ żadną miárą ná iednym mieyſczu wielką być nie może GórnDworz Cc2v.

Formacje współrdzenne cf TROIĆ.

RS