[zaloguj się]
[pdf]

SAMOWIERNIK (2) sb m

Fleksja

N pl samowi(e)rnicy (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Ten, kto twierdzi, że do zbawienia wystarczy „sama wiara” (2): Nie ſámowiernicy, ále dobrze czyniący, v Páná Bogá wſzytko otrzymáią. WujNT 823 marg [idem] Cccccc2v; [WujPosN 1584 II 66 (Linde); Oſtátnia przekázá ieſt/ iż ſię o ſzátę ſwádźiebną nie ſtáramy: ktora ſzátá nie ieſtći Wiárá/ iáko ſámowiernicy wykręcáią: ále ieſt miłość á vcżynki dobre WujPos 1590 365 (Linde)].

KW, (LWil)