[zaloguj się]

208. Struktury składniowe.

Zaznaczamy w obrębie jednostki frazeologicznej (zwłaszcza zwrotu) schemat łączących się z nią struktur składniowych, również takich, które nie były wymienione w części ogólnej. Jeżeli jedna struktura występuje bezwyjątkowo w całym materiale jednostki, zapisujemy ją w klamrze w obrębie żabek zgodnie z (przeważającym) szykiem tekstowym, np.:

»chwałą chwalić [kogo]«,
»w oczy [kogo] chwalić«.
Przy braku jednego przeważającego szyku klamra stoi na końcu lub bliżej końca tytuliku. Jeżeli natomiast przy jednostce występuje kilka struktur (wyczerpujących lub nie ogólną ilość jej użycia), wymieniamy je wraz z liczbami statystycznymi w kolejności malejącej w klamrze po żabkach; poprzedzone są formułą w tym, np.:
»chwiać głową« [w tym: na kogo (3), za kim (2)] (16).
Jeżeli warianty struktur są równoległe do wariantów jednostki, wpisujemy je w obrębie tytuliku po zapisie danej odmianki, np.:
»prosić konsensu [ku czemu], o konsens [dla czego]«.

a. Ograniczenie stosowania.

Struktury notujemy jednak tylko pod hasłami wyrazów, od których one bezpośrednio zależą (w wypadkach przytoczonych tylko pod CHWALIĆ i CHWIAĆ). Nie notujemy zatem w zasadzie struktur przy zwrotach wyodrębnionych pod hasłami rzeczownikowymi, zarówno tymi, które posiadają własną składnię (typu NADZIEJA, por. 121.f.), jak i nieposiadającymi składni (typu GŁOWA, CHWAŁA). Wyjątkiem są jednostki idiomatyczne, np.:

»[komu] dać na kieł« = rozpuścić, rozzuchwalić;
»mieć oko [na kogo]« = patrzeć, pilnować
– które mogą mieć składnię zaznaczoną pod obu hasłami.