• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
    • A. Typy jednostek frazeologicznych
    • B. Kryteria wydzielania jednostek frazeologicznych
    • C. Jednostki podobne i krzyżujące się
    • D. Składnia w jednostkach frazeologicznych
      • 207. Szyk
      • 208. Struktury składniowe
      • 209. Konieczność występowania przydawki
    • E. Objaśnianie jednostek frazeologicznych
    • F. Strona graficzna części frazeologicznej
    • G. Cytowanie w części frazeologicznej
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

209. Konieczność występowania przydawki.

Zwracamy uwagę, czy dana jednostka (zwłaszcza zwrot) nie musi być koniecznie uzupełniona określeniem typu przydawkowego (tj. przydawką lub zdaniem przydawkowym). Jednostki takie uzupełniamy w klamrze zaimkiem [jaki] lub [który], np.:

»[jakim] karaniem karać«,

a nie preparujemy sztucznego:

»karaniem karać«.

Oczywiście sam fakt posiadania w jednostce tylko przykładów z przydawką jeszcze do tego nie upoważnia, rozstrzygnie o tym wyczucie językowe. Końcówkę gramatyczną zaimka przymiotnego dostosowujemy do odmianek jednostki w następujący sposób, np.:

»[jakim(-ą)] karaniem, kaźnią, wedle [jakiej] kaźni karan«.