• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
    • 260. Kompozycja lokalizacji
    • 261. Rodzaje paginacji
    • 262. Lokalizacje zabytków prawnych rękopiśmiennych
    • 263. Szpalty
    • 264. Lokalizacja tekstów biblijnych
    • 265. Dodatkowe skróty w lokalizacji
    • 266. Ilość pustych lokalizacji i liczba ogólna
    • 267. Czcionka i interpunkcja w lokalizacji
    • 268. Wypadki szczególne przy pustych lokalizacjach
    • 269. Sygnalizowanie omyłek paginacji
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

264. Lokalizacja tekstów biblijnych.

Teksty biblijne lokalizujemy podając księgę, rozdział i werset Wulgaty (przy Iudae oczywiście tylko werset); dla ksiąg apokryficznych podajemy werset według innego źródła wersetowanego. Obowiązuje lokalizacja według załączonego spisu skrótów ksiąg biblijnych (również dla źródeł, które dla 1. i 2. Ksiąg Królewskich używają tytułu Księgi Samuelowe, a 2. Księgi Ezdraszowe nazywają Księgami Nehemiaszowymi).
Lokalizację biblijną, tj. rozdziały i wersety stosujemy również w WróbŻołt (bez skrótu Ps, jedynie lokalizacja wewnątrz cytatu zawiera Ps, por. 238.a.). W wypadku cytatu takiego jak w 238.a. lokalizacja dla hasła SŁYSZEĆ lub RAZ brzmi:

WróbŻołt 61/12,

dla NIEZMIENNIE:

WróbŻołt T4v.

Puste lokalizacje dla obu użyć hasła RAZ brzmiałyby:

WróbŻołt 61/12, T4v.

a. Różnice w numeracji między źródłem a Wulgatą.

Jeżeli werset naszego tekstu nie zgadza się z wersetem Wulgaty (jak niekiedy w BibRadz), podajemy oba numery, przy czym z Wulgaty na drugim miejscu w klamrze. Jeżeli mamy do czynienia z przekładem o wersji zdecydowanie odmiennej od Wulgaty, podajemy tylko rozdziały i wersety zgodne z zabytkiem. Ma to miejsce w księgach Iudith i Tob Biblii Radziwiłłowskiej.
W BibRadz części zatytułowane Pieśń trzech młodzieńców (m. 1053b-d) oraz Historia o Zuzannie (m. 1054b-1056d) odpowiadają w Wulgacie Dan 3 i Dan 13 (i tak, wraz z odpowiednim wersetem, należy je lokalizować).
Różnice w numeracji rozdziałów również zapisujemy w sposób taki jak wersetów (np. 20[21]/l6), jednak z wyjątkiem psalmów, które numerujemy tylko według Wulgaty.

b. Partie odautorskie.

Partie tekstu pochodzące od tłumacza (przedmowy, komentarze, marginesy itp.) lokalizujemy według strony tekstu. Wyjątek stanowią tylko argumenty do poszczególnych rozdziałów (nie ksiąg!), por. 265.f.

c. Używanie skrótu: k. i s.

W razie konieczności podania pustej lokalizacji liczbowej dla partii odautorskiej wplecionej w ciąg pustych lokalizacji wersetowych, numer strony lub karty poprzedzamy skrótem s. lub k. Jeżeli kilka takich lokalizacji stoi obok siebie, piszemy to raz na początku i już nie powtarzamy.
W BibRadz i BudBib nie wprowadzamy tych skrótów, gdyż numer jest opatrzony dodatkowo cyfrą rzymską (por. 260.a.).

d. Urywki komentowane.

Jeżeli we wstępach lub komentarzach do Biblii tłumacz przytacza urywki tekstu biblijnego, wówczas przy cytowaniu podajemy przy takim fragmencie w klamrze lokalizację księgi, rozdziału i wersetu, cały zaś cytat lokalizujemy według strony utworu, np.:

Zywność iego byłá Akrydy [Matth 3/4]. Zoſtáwiłem y tu Greckie słowo Akrides... BudNT Hhv.

Przy cytowaniu WujNT tekst wersetowy przytaczamy ponadto, zgodnie ze źródłem, kursywą. Przykłady niecytowane lokalizujemy oczywiście tylko według strony.